Wijchen herdacht de doden

Ieder jaar organiseert de gemeente samen met het Nationaal Comité op 4 mei een herdenkingsmoment. Bij het herdenkingsmonument achter de kerk kwam menigeen samen om de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog te herdenken. De Wegwijs was er bij om de avond in woord en beeld vast te leggen.

Door Matthijs Loermans

Het is een regenachtige vooravond maar ondanks het slechte weer zijn er toch een hoop Wijchenaren richting het herdenkingsmonument uitkijkend op het Wijchens meer getrokken. Schuilend onder de grote bomen of onder een paraplu luisterden zij aandachtig naar het programma. Bestuurders elders in het land maakten zich zorgen dat het herdenkingsmoment verstoord zou worden door actievoerders die de twee minuten stilte zouden willen kapen om aandacht te vragen voor de oorlogen die nu nog gevoerd worden. Niet alleen in het Midden-Oosten maar ook op ons eigen continent. Daar was in Wijchen gelukkig geen sprake van en de ceremonie kon zonder bijzonderheden verlopen.

Desondanks was in de vele voordrachten deze avond de link met het heden nooit ver weg. Wethouder Geert Gerrits nam als locoburgemeester de honneurs voor de gemeente waar. Hij sprak in zijn toespraak over hoe vrijheid niet vanzelfsprekend is en dat we met elkaar het gesprek moeten blijven aangaan over wat vrijheid en vrede betekenen want oorlogen spelen gemeenschappen tegen elkaar uit en zo raakt een samenleving in verval. Boeiend waren de passages over de rol die Wijchenaren gespeeld hebben in het verzet en bij het bieden van huisvesting aan vluchtelingen. Een traditie die de gemeente nog steeds voortzet. Er werden gedichten voorgedragen door leerlingen van de Paschalisschool en het Maaswaal College en er was muziek.

De algehele muzikale aankleding werd uitstekend verzorgd door het Kerkeveld Orkest en singer/songwriter Timo van de Sande mocht een nummer ten gehore brengen. Not Everybody Shoots, een bevlogen lied over hoe de oorlogsindustrie jonge mensen tegen elkaar opzet en de dood in jaagt. Verder waren er indrukwekkende bijdragen van veteraan Norbert van der Leegte, die een verhaal deelde over de militair Gerard die gevangen werd genomen en een afgevaardigde van Amnesty International onderstreepte het belang van de vrije pers aan de hand van het verhaal van de Joodse Curt Bloch. Terwijl deze ondergedoken zat richtte hij in zijn eentje een satirisch verzetsblad op als middel in de strijd tegen de propaganda van Goebbels.

Na deze voordrachten kwam traditiegetrouw het taptoesignaal gevolgd door twee minuten stilte en het zingen van het volkslied. Tot slot werden door diverse organisaties kransen en bloemen bij het monument gelegd en was er nog gelegenheid met elkaar na te praten. Opdat wij nooit vergeten.